Ziekenhuis ook een keer van binnen gezien

Nogmaar 25 dagen hier op Curaçao!!

Vorige week hebben we gewoon lekker de hele week stage gelopen, naar mijn gevoel ging het echt goed en heb ik een prima week gedraaid op stage. Was eindelijk zelf bijna helemaal tevreden over alles.
Afgelopen zaterdag wilden we eigenlijk naar de aloë vera plantage en de struisvogelfarm, maar…… hier op Curaçao is ook een vriendin van mij van het volleybal van vroeger (rayonselectie) Pleuni, we wilde graag iets met Pleuni gaan doen maar die was al geweest naar wat wij wilden gaan zien. Uiteindelijk hadden we besloten dat Judith en ik eerst naar het Kura Hullanda museum zouden gaan in Otrobanda. Dit is een museum over de slavernij van vroeger op Curaçao en Suriname. Eigenlijk is een museum echt 3x niets voor mij, maar dit was wel te doen. Indrukwekkend om te zien wat wij eigenlijk voor een eikels waren als Nederlanders vroeger.
Nog een schokkend weetje opgedaan uit het museum: toen de West Indische compagnie failliet ging kon de bemanning kiezen voor een extra uitkering, daarvoor moesten ze wel wat doen; je kon je rechterarm laten afhakken voor 800 gulden, je 2 benen voor 800 gulden, je ene oog voor 300 gulden 2 ogen voor 600 gulden etc. Maar niemand overleefde dat natuurlijk omdat je gewoon simpelweg doodbloedde, dus hoefde de WIC niets uit te keren.

Na dit indrukwekkende museum gingen we naar Plasa Bieu een plek waar je de echte Curaçaose keuken kunt proeven (behalve leguanen). Ons idee was om daar te gaan lunchen maar op een of andere manier had ik geen honger en Judith ook niet dus zijn we gauw verder gegaan. Daarna zijn we met Pleuni gaan shoppen… nou shoppen hier op Curaçao is normaal echt niet leuk, ze hebben hier geen winkelcentra net als in Nederland en de maten hier zijn of veeeeel te groot of veeeel te klein. Maar wonder boven wonder hadden we leuke winkels gevonden, waarbij ook de maten goed waren. Ik heb lekker een nieuwe bikini gekocht en die hebben we daarna al uitgeprobeerd op het strand. ’s Avonds hebben we lekker Nederlandse pannenkoeken gebakken en op het terras gezeten bij de pondjesbrug.

Zondag was het weer iets beter als zaterdag dus zijn we naar het strand gegaan bij blue bay (blauwbaai). Heerlijke luie zondag gehad daar.

Dan afgelopen dinsdag…. Judith en ik hadden gepland om een avondje naar de bioscoop te gaan, om dat hier ook eens mee te maken. Na de film liepen we terug naar de auto, en ik zag al dat er best een grote afstap was, dus ik wilde er nog rekening mee houden. Maar ineens pats boem lag ik op de grond. Knalde met mijn hoofd tegen de auto, mijn knie op het asfalt en mijn enkel aan puin… Zoals jullie weten heb ik wel vaker enkelklachten maar nog nooit had ik zo’n pijn gevoeld. We zijn eerst terug naar huis gegaan maar kon helemaal niets thuis en alles deed zeer, daarnaast zag mijn enkel er ontzettend dik en raar uit. Dus hebben we de beslissing gemaakt om naar het ziekenhuis te gaan, zo gezegd zo gedaan met 2 andere huisgenootjes, Judith en ik op naar het SEHOS (ziekenhuis hier op Curaçao). Nou wat een belevenis….. Het ziekenhuis zat vol met mensen maar op een of andere manier waren we toch redelijk snel aan de beurt… schijn bedriegt want we werden gewoon in de SEH ruimte gedropt. Daar kwam een dokter vragen wat ik had gedaan, en hij deed wat testjes. Hij vertelde meteen dat er gips omheen kwam en dat er een foto gemaakt moest worden. Ik schrok echt enorm dit had ik niet verwacht!! Gips in Curaçao met die hitte… no way!! Na 1.5 uur wachten op de röntgen (gelukkig was de dokter mega knap, dat maakte het wachten goed), kon die dokter mij al vertellen dat het waarschijnlijk niet gebroken was.
Toen naar de gipsmeester, die uit zijn bed gebeld was om mij te komen spalken. Nu heb ik dus een mooi wit beentje en moet ik iedere avond een trombose spuit zetten. Nog zoiets een trombose spuit zelf zetten ik flipte al bij het idee dus gelukkig doet Judith dat nu iedere avond voor mij.

Ik baal wel flink want dit weekeind was het weer Full moon party en ons laatste weekeind hier samen. Daarnaast kan ik niet naar stage door de pijn en ik loop zelf met krukken dus kan geen patiënten helpen. Nu denken jullie natuurlijk woow relax lekker een beetje chillen…. Nou wil graag ruilen dan, met 30 graden in de zon met gips je doodvervelen is echt niet fijn.
Gelukkig mag ik dinsdag al terug op controle in het ziekenhuis en hoop ik dat het gips er dan af mag.

Ik ga mijn beentje goed hoog houden en hopen dat het gips en dinsdag voorgoed af mag!! Want met gips nog 3.5 week hier zitten vind ik geen prettig idee, en dan is Nederland heeel ver weg ineens.

Ik hou jullie op de hoogte!